Δια - μαρτυρία

Και τι δεν θα ‘δινα

τα τελευταία μου χρόνια

να ‘ναι πάντοτε εκεί

ανέμελα στ’ αλώνια.

Αν έγκαιρα φρόντιζαν οι προεστοί

το δρόμο να είχαν φτιάξει

το σούρουπο όλοι μαζί οι χωρικοί

τα φώτα της ΔΕΗ θα είχαν ανάψει.

Άραγε εσκεμμένα ολιγώρησαν

αναρωτιέμαι τώρα

ίσως κάτι θα τους έταξαν

την κρίσιμη εκείνη ώρα.

Έτσι, αποφάσισαν

δίχως δεύτερη σκέψη

οι αναμνήσεις του χωριού

νωρίς να ‘χουν στερέψει.

Χούντα ήτανε θαρρώ

το καθεστώς ε-τότε

τρία χωριά μαζεύτηκαν

στου κάμπου το φόρτε .

Του γέρο- Χρήστου του στρατηγού

δεν τ’ άρεσαν τα μαντάτα

το χέρι χώνει στην τσέπη του βαθιά

να φτιάξει αποφάσισε τη στράτα.

Πρότεινε δε ,ο δρόμος

απ’ τις τρόκλες ν’ ανηφορίζει

δεν είναι το έδαφος σαθρό

και δύσκολα βυθίζει.

Ατίθασοι οι προεστοί,

τα λόγια του δε σεβάστηκαν

διάλεξαν ο δρόμος να φτιαχτεί

όπως αυτοί φαντάστηκαν.

 Συνεπώς χαράχτηκε,εκεί όπου

δεν θα χρειάζονταν πολλά φουρνέλα

καθώς θα τελείωνε νωρίς

λεφτά θα τους έμεναν ακόμη και στη φανέλα.

Β.Κ. (Μ.Α).

2019-05-08