Στο πάνω μέρος του χωριού
βρίσκονταν η γειτονιά μου
σπιτάκια τρία στη σειρά
κούρνιαζαν σιμά μου.
Στης αυλής τη μάντρα
θρονιαζόταν η σκάφη με τ’ ακόνι
στα πέτρινα λαξευτά σκαλιά
καθόταν η γιαγιά με το βελόνι.
Στο φούρνο έψηνε η μάνα μου
τα ζυμωτά καρβέλια
φεγγοβολούσε όλη η γειτονιά
απ’ των παιδιών τα γέλια.
Στον πλάτανο της εκκλησιάς
τσίπουρο κερνούσε του Φώτη το καφενείο
παπάς, δάσκαλος και γραμματικός
κολιτσίνα έπαιζαν πλάι στο σχολείο.
Κατά τις δέκα το πρωί ξανάφενε*
απ’ της Αγια- Παρασκευής τη στράτα
ο κυρ- Πάνος, ταχυδρόμος του χωριού
φορτωμένος στην τσάντα του μαντάτα.
Όλοι έτρεχαν να τον υποδεχτούν
στης εκκλησιάς το πέτρινο αλωνάκι*
η Περσεφόνη, η Παναγιώτα, η Μαριγώ
απ’ τους φίλους περίμεναν ραβασάκι.
Όταν κουδούνια ακούγονταν
στου Αη Λιά* το πλάι,
ο Τέλης, φύλακας πιστός στα Βαρικά*
το περιβόλι της Γιωργιάς φυλάει.
στου Σταχταλώνι* ο
Αρίστος
τα πρόβατά του σαλαγούσε
κι ο Σπύρος στην Τσελεκωνιά*
με τη φλογέρα κελαηδούσε.
Φώναζε η Σοφία , απ’ απέναντι, Γαρούφω
κλείσε το νερό, η βρύση μου έχει στερέψει
τους κήπους μου θέλω να ποτίσω κι εγώ
μήπως φέτος και καμιά ντομάτα δέσει .
Ολημερίς οι νέες ύφαιναν
την προίκα τους τραγουδώντας
τα παλικάρια στους αγρούς σκούπιζαν
τον ιδρώτα τους κρυφογελώντας .
Στο λιόγερμα οι κόρες
ζαλώνονταν τις στάμνες
στο γαύρο, στην κρύα βρύση,
οι ματιές έπαιζαν, λάγνες.
Στον απολογισμό του δειλινού
σύχναζαν στη ρούγα οι κυράδες
η ρόκα ,το στημόνι, ο αργαλειός
έπιαναν κουβέντα για νταλκάδες.
.Ήλιους ζωγράφιζα
στης Σπήλιαινας το τουράκι
κουτσό έπαιζα
στου Γιούτσου το σοκάκι.
Στου μπαρμπα- Νίκου την αυλή
κουβέντα έπιανα με τ’ άστρα
κι η θειά- Θοδώρα
πρόθυμη
πήλινα μου ‘χτιζε κάστρα.
Στους κλώνους της μουριάς
κρεμούσα τα δεσμά μου
σε σεντόνι κάτασπρο υφαντό
κεντούσα τα όνειρά μου.
Πως θα ’ρθει η ποθητή στιγμή,
τα χελιδόνια κι η άνοιξη δεν θ’ αργήσουν
τ’ ανέμελα τα χρόνια μου, τα παιδικά,
τους πόθους μου τους ευσεβείς να ευλογήσουν .
Β.Κ. (Μ.Α). 27/04/2019
*(ξανάφενε) =εμφανίζεται
*αλωνάκι =προαύλιο
*(σταχταλώνι, τσελεκωνιά
βαρικά)= τοπονύμια
 |
| η γειτονιά μου |
