Απολιθωμένο όνειρο

Κυλά το δάκρυ της δροσιάς
στο απολιθωμένο όνειρο
αλαβάστρινο ρέει στο διάβα του,
γίνεται πηγή έμπνευσης 
αποδοχή ζωής.

Πότισε το βασιλικό που κείτονταν αμέριμνα
στο πέτρινο πρεβάζι
και κατηφόρισε στο γιασεμί

που φλυαρούσε με τον ήλιο,
στα κρίνα που επαινούσαν την πνοή του ανέμου.

Τα πέταλα πλημμύρισαν με προσμονή
κι οι στήμονες με όνειρα
αποθηκεύοντας τη γύρη της ελπίδας.

Γίνηκαν οι ρίζες απαράμιλλες
εμπρός στην οξυδέρκεια του λόγου.

Μίλησε το φεγγάρι θαρρώ
τόλμησε να πει μια καλημέρα 

στην ξεχασμένη μουριά .

Β. Κ. (Μ.Α)